Elke dag gebeurt er wel wat

Elke dag gebeurt er wel wat waar we ons over verbazen en ons erg aan het denken zet. Het gesprek van de dag was hier in Jinja de zelfmoord van een man. We hoorden dat dat niet vaak gebeurt. Het is heel erg als je familie dat overkomt omdat er dan een soort vloek heerst over de toekomst van de familie.De man die zelfmoord had gepleegd, zat erg in de financiële en relationele problemen.(Zoals heel veel mensen hier, hij was geen uitzondering)
Deze man kreeg echt geen waardige begrafenis. Nee, ik ga niet in details treden, maar hij werd als dode ook nog lichamelijk zwaar gestraft. Dat is om andere mensen af te schrikken om dit nooit te doen.
Sowieso wordt hier veel geslagen. Regelmatig worden hier op onze compound de kinderen met hardhandige klappen en verbaal geweld gecorrigeerd. Als je over opvoeding praat dan merk je dat wij uit een hele andere wereld komen. Soms is dat heel lastig, vooral als het om kinderen gaat.

Het zijn verkiezingen in Jinja. Wat betreft de vorm geheel in de geest van het Verenigd Koninkrijk, Oeganda is per slot van rekening een oude UK kolonie.
Afgevaardigden voor het nationale parlement moeten nu gekozen worden.
Aanhangers worden geronseld met geld, eten en drank. Het zijn geen grote bedragen, maar toch. Voor een volle tank benzine rijden de boda drivers mee in de optocht, behangen met pamfletten.
Een boda driver fluisterde me toe "Ik rijd wel mee, maar stem toch op een ander"
Ook Muzuweni, de 'vaderlijke' president, was even in Jinja. Voor 3000 shilling ( 75 eurocent) was je even een 'fervent' aanhanger. En je kreeg ook nog een flesje priklimonade! En als klap op de vuurpijl: gevechten tussen aanhangers van verschillende partijen om de dag af te sluiten gezamenlijk met politie en traangas.
De toeschouwers lachen erom. Of ze wijzer zijn geworden? Ons werd in elk geval geadviseerd maar op een afstand te blijven!
De trainingen gaan ook gewoon door.
Wat betreft de uitvoering is het best worstelen.
Het dagelijks leren invullen van het kasboek, het leren optellen van de inkomsten en uitgaven en het meer inzicht krijgen in hun eigen business is voor de vrouwen best al heel moeilijk.
De Oegandese trainers zijn meer onderwijzers. Ze praten heel veel en reflecteren weinig. Voor ons is het een uitdaging om te zoeken naar een middenweg.
Daarnaast zijn de omstandigheden waaronder de bezoeken moeten plaatsvinden best moeilijk. Wekelijks gaan we bij ze op bezoek, zien hun business en thuissituatie. Klanten en bekenden komen zonder pardon binnen en soms bemoeien ze zich ook nog met het gesprek.
Iedereen luistert dan mee, ook persoonlijke en financiële problemen worden besproken. En het is helemaal niet onbeleefd om even aan te schuiven.
Door die persoonlijke problemen zijn de vrouwen ook niet altijd aanwezig. Alles moet wijken voor de familie in welke graad dan ook. Soms begrijpelijk. Zonder familie zorgt er echt niemand voor je. Ook in het ziekenhuis dus niet.
Op kort termijn kunnen we niet zoveel doen aan de hindernissen. Het blijven kleine stapjes in de verandering. Als er meer geld/personeel zou zijn dan komt er meer tijd beschikbaar om er aan te werken.
Een erg leuke dag was 8 maart: Internationale Vrouwendag. Dat is een officiële vrije dag hier. Eigenlijk staat deze dag in het teken van de vrouwenstrijd. Maar wij van A Woman's Worth hebben gekozen voor een well-ness dag.
Onze vrouwen leveren dagelijks zoveel strijd om te overleven!!
Daarom handmassage, nagellakken, gezichtsreiniging, lekker eten, muziek en dans. Ik vond het zo mooi om die eeltige handen van die vrouwen te masseren! Nog nooit hadden ze zoiets meegemaakt.
Ook werd op die dag ons kantoortje officieel geopend. Nog s'ochtends heeft Ber het logo erop geschilderd!
Iedereen vond het prachtig. En dat was het ook.